Durak

Şimdi malum ilk adımı erkek atar kuralı bir şekilde içimize işlediği için benden hoşlananlar bana gelip benden hoşlandığını açık açık söylemiyor. Hareketleriyle falan belli edeyim dese, ben öküzüm anlamıyorum. Anlasam da ister miyim bilmiyorum.
Gerçi benim de hoşuma giden kızlar var elbette ama ben birini seviyorum ve bu yüzden bu konuları hoşlandığım o kızlarla hiç konuşmuyorum.
Benim sevdiğim de beni sevmeyince... Tanıdık geldi mi? Tabii aralarda denediğim kişiler oluyor ancak genelde uyum sağlanamıyor, frekanslar tutmuyor.
Oysa bana her şeyi unutturacak, mutlu edecek birine elbette ki çok ihtiyacım var. Ama ben geçmişe takılı kaldığım için ileriye gidemiyorum. Takılı kaldığım o yolda sadece sevdiğim yerimi biliyor ve o da dönüp beni almayınca oturup bekliyorum işte. Belki biri beni öylece otururken bulup mutluluğa giden yola sokar diye bekliyorum.
Yol üstünde beklediğim "Aşk'ın Durağı"na sevilesi biri uğramamışsa suç benim mi yani...

Otobüs biletleri de pahalılaştı…

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Keyifsiz

Unutulmaz

Mezuniyet