Küçük Bir Not
Bu blogda yapılan paylaşımların tamamı arşivden. Daha önce herhangi bir sosyal medya kanalında paylaştığım daha sonra bilgisayar hafızasına kopya aldığım yazılar.
Metinlerin yaşı sekiz yıl ila altı ay arasında değişiyor. Burada yedi buçuk yıllık uzun bir zaman aralığından bahsediyoruz.
Paylaşım sıraları yazıldıkları zamana göre değil, arka arkaya okunduğunda birbirinden çok kopuk olmayacak şekilde.
Blog haricindeki sosyal medya paylaşımlarımı da genellikle notlar kısmına yazılmasından bir süre geçince yaparım. Bu sayede bir süre geçtikten sonra paylaşmamda bir sakınca var mı yok mu sakin kafa ile irdeler ve kime ne için yazıldığı tahminlerinden sıyrılırım.
Yazılanlar hakkında sorulan hiç bir soruyu cevapsız bırakmadım. Merak edip de soranlar, hali hazırda her şeyi cevapladığım için okuduklarında anlıyorlar.
Merak etmeyip üstüne her gün başka birini düşünerek yazdığımı zannedenleri de mantık çerçevesinde düşünmeye davet ediyorum:
Yüksek tempolu; dışarıda hafta içi her gün okul, haftanın dört günü etkinlik olan bir hayatım var. Evde ise her gün gece yarısına kadar (belki biraz geçe) benim ya da ev arkadaşlarımın ağırladığı misafirler var. Okul sabah başladığı için de gece çok geç yatmamam gerek.
Hangi boşlukta farklı kişileri düşünüp yazmam mümkün?
Belki blog günü gününe tutulmalı ama ben yıkıldığında başkasına zararı olmayan kuralları önemsemedim hiç ve günü gününe tutma olayı da bir zorunluluk değil.
Durumumu bilmiyorsan, söyledim işte.
Kızgınım sanma, değilim, hiç kızmadım ki.
Bu arada ev arkadaşlarım Fransız. Ben her Fransız gördüğümde eski sevgilini hatırlıyorum; eski mutluluğuna hala seviniyorum ama içimde bir şeyler "cız" etmiyor da değil. En kötüsü de bu "cız"ın nedenini bilmiyorum ben, unuttum. Belki ömrümün sonuna kadar böyle gidecek bu Fransız olayı. Merak etme üzülmüyorum, sanırım üzülmeyi de unuttum.
Bu sefer ki günü gününe paylaşım. Bu arada bir ilk, tebrikler:
Sonunda hakkımda kötü de olsa bir şeyler yazmışsındır belki, ne dersin?
Metinlerin yaşı sekiz yıl ila altı ay arasında değişiyor. Burada yedi buçuk yıllık uzun bir zaman aralığından bahsediyoruz.
Paylaşım sıraları yazıldıkları zamana göre değil, arka arkaya okunduğunda birbirinden çok kopuk olmayacak şekilde.
Blog haricindeki sosyal medya paylaşımlarımı da genellikle notlar kısmına yazılmasından bir süre geçince yaparım. Bu sayede bir süre geçtikten sonra paylaşmamda bir sakınca var mı yok mu sakin kafa ile irdeler ve kime ne için yazıldığı tahminlerinden sıyrılırım.
Yazılanlar hakkında sorulan hiç bir soruyu cevapsız bırakmadım. Merak edip de soranlar, hali hazırda her şeyi cevapladığım için okuduklarında anlıyorlar.
Merak etmeyip üstüne her gün başka birini düşünerek yazdığımı zannedenleri de mantık çerçevesinde düşünmeye davet ediyorum:
Yüksek tempolu; dışarıda hafta içi her gün okul, haftanın dört günü etkinlik olan bir hayatım var. Evde ise her gün gece yarısına kadar (belki biraz geçe) benim ya da ev arkadaşlarımın ağırladığı misafirler var. Okul sabah başladığı için de gece çok geç yatmamam gerek.
Hangi boşlukta farklı kişileri düşünüp yazmam mümkün?
Belki blog günü gününe tutulmalı ama ben yıkıldığında başkasına zararı olmayan kuralları önemsemedim hiç ve günü gününe tutma olayı da bir zorunluluk değil.
Durumumu bilmiyorsan, söyledim işte.
Kızgınım sanma, değilim, hiç kızmadım ki.
Bu arada ev arkadaşlarım Fransız. Ben her Fransız gördüğümde eski sevgilini hatırlıyorum; eski mutluluğuna hala seviniyorum ama içimde bir şeyler "cız" etmiyor da değil. En kötüsü de bu "cız"ın nedenini bilmiyorum ben, unuttum. Belki ömrümün sonuna kadar böyle gidecek bu Fransız olayı. Merak etme üzülmüyorum, sanırım üzülmeyi de unuttum.
Bu sefer ki günü gününe paylaşım. Bu arada bir ilk, tebrikler:
Sonunda hakkımda kötü de olsa bir şeyler yazmışsındır belki, ne dersin?
Yorumlar
Yorum Gönder